مقالات دینی

كودكي حضرت علي عليه السلام

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام

"ابن صباغ" در کتاب "فصول المهمه" و مرحوم "علّامه مجلسى" در کتاب "بحارالانوار" نوشته اند که:
سالى در شهر مكّه قحطى شد و رسول خدا صل الله عليه و آله و سلم به عموی خود "عباس بن عبدالمطلب" - كه توانگر و مالدار بود- فرمود: "برادرت ابوطالب عیال مند است و پریشان‌حال، و قوم و خویش براى كمك و مساعدت، از همه سزاوارتر است. بیا به نزد او برویم و بارى از دوش او برداریم و هر یك از ما یكى از پسران او را براى تأمین معاشش به خانه خود ببریم و امور زندگى را بر ابوطالب سهل و آسان گردانیم". عباس گفت: "بلى؛ به خدا این فضل كریم و صله رحم است".
سپس ابوطالب را ملاقات كردند و او را از تصمیم خود آگاه ساختند.
ابوطالب گفت: "طالب و عقیل را (در روایت دیگر گفت عقیل را) براى من بگذارید و هر چه می خواهید انجام دهید".
عباس، "جعفر" را برد و حمزه، "طالب" را و رسول اكرم صل الله عليه و آله و سلم نیز على عليه السلام را به همراه خود برد.
على عليه السلام  در میان اولاد ابوطالب، با سایرین قابل قیاس نبوده است؛ هنگامی كه پیغمبر صل الله عليه و آله و سلم، حضرت على عليه السلام را از نزد پدرش به خانه خود برد، علاوه بر عنوان قرابت و موضوع‏ تكفل، یك جاذبه قوى و شدیدى بین آن دو برقرار بود به طوریكه گوئى پرتوی نوری به خورشید پیوست و یا قطره ‏اى آب كه در دریا محو گردید.
حضرت على عليه السلام تا سن هشت سالگى تحت كفالت رسول اکرم صل الله عليه و آله و سلم بود و آنگاه به منزل پدرش مراجعت نمود؛ ولى این بازگشت، جنبه ی تشریفاتى ظاهرى داشت و اكثر اوقات على عليه السلام در خدمت رسول اكرم صل الله عليه و آله و سلم‏ سپرى می شد؛ آن حضرت نیز مهربانی‌ها و محبت ‏هاى ابوطالب را - كه در زوایاى قلبش انباشته بود - در دل على عليه السلام منعكس می‌ساخت.
بدین ترتیب، دوران كودكى و ایام طفولیت حضرت علی عليه السلام تا سن ده سالگى – زمان بعثت پیغمبر صل الله عليه و آله و سلم - در پناه و حمایت آن حضرت برگزار گردید و همین تعلیم و تربیتِ مقدّماتى، موجب شد كه حضرت على عليه السلام پیش از همه، دعوت پیامبر اکرم صل الله عليه و آله و سلم را پذیرفت و تا پایان عمر آماده جانبازى و فداكارى در راه حق و حقیقت گردید.

نوشته شده در 23 بهمن 1386