مقدمه- يك مثال:

كودكي را در نظر بگيريد که به شيريني سخن مي گويد.كلمات را زيبا ادا ميكند:

بابا / مامان / شب / روز / خورشيد / ماه /ستاره و ... .

ذهن كنجكاو او به دنبال معني كلمات است. تلفّظ  كلمات را از پدر، مادر و ديگران مي شنود و آن را عيناً بيان مي نمايد اما معني آنها را نمي داند.

هنگامي كه بزرگتر شد مي پرسد:

- مادر! روز يعني چه؟

در توضيح مادر كه به او مي گويد:"هنگامي كه خورشيد از مشرق طلوع ميكند روز آغاز شده و بعد از گذشت ساعاتي طولاني و با غروب كردن خورشيد به پايان مي رسد" باز هم به فكر فرو مي رود.

- مشرق كجاست؟غروب كردن يعني چه؟ چطور اين اتفاق مي افتد؟ خورشيد به كجا مي رود؟ .... و هزاران سؤال ديگر كه در ذهن كودكانه اش نقش مي بندد.

بعضي سؤالات آنقدر براي ذهن كوچك او پيچيده اند كه تا سالها، معاني آنها را درك نميكند و هنگامي كه بزرگتر شد و عاقل تر، مي تواند معناي بسياري از آنها را به خوبي درك كند.

در بُعد بزرگتر و در مسايل ديني اگر انديشه كنيم:

وقتی کودک هستیم؛ پدر بزرگ، مادر بزرگ، پدر، مادر و ديگر اطرافيانمان را می بینیم كه نماز می خوانند.دعا می كنند.قرآن کریم را تلاوت می کنند.در مراسم عزاداري ائمه اطهارمانعليه السلام به سوگ مي نشينند و در جشنهاي ولادت و اعياد مذهبي به شادي و سرور مي پردازند. زكات مي دهند و خمس پرداخت مي كنند. به مسجد مي روند براي عبادت و به زيارتگاه ها جهت زيارت و ما از كودكي مي آموزيم که اگر مي خواهيم متدين باشيم باید اینگونه باشیم.

پس ياد مي گيريم وقتي كه به سن تکلیف رسیدیم نماز بخوانیم و بسیاری از مسائل شرعی را رعایت کنیم.

اما اگر واقع بين باشيم و كمي انديشه كنيم مي بينيم كه در بيشتر مواقع، طوطي وار كارهايي را انجام مي دهيم كه شايد معاني آن را به خوبي ندانيم و به حُكم اينكه اينگونه آموخته ايم آنها را عيناً انجام مي دهيم.

مقوله ي زيباي "نماز خواندن" را در نظر بگيريد. آيا تا به حال فرصت كرده ايم به اين بيانديشيم كه چرا نمازي كه ميخوانيم پنج نوبت در روز است؟ چرا نماز صبح دو ركعت است، نماز ظهر چهار ركعت و نماز مغرب سه ركعت؟ يا سؤالات بيشماري كه در اين باره به ذهن مي رسد.

چقدر فرصت كرده ايم و براي پاسخگويي به آنها وقت گذاشته ايم ؟

گاهي اين سؤالات را در نطفه خفه ميكنيم و براي آنها كلاهي شرعي مي سازيم و به پاسخي كوتاه از دوست و آشنا و اطرافيان - و اگر خيلي متديّن باشيم- از نمازگزار مسجد ِمحل بسنده مي كنيم. اما اگر عاشق باشيم و انساني فكور؛ حتماً ذهن خود را معطوف اين مسائل كرده جستجو مي كنيم، تحقيق و بررسي كرده و سعي مي كنيم پاسخي قانع كننده براي آن پيدا كنيم؛ و آيا جهت بهتر پاسخگويي به اين سؤالات چه مرجعي محكمتر، كاملتر و عظيم تر از قرآن كريم مي توان يافت؟

علوم قرآني يعني چه؟