به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام

"حج" یکی از مهمترین آیین های زيباي دين مبين "اسلام" است و جزء "فروعات دیني" محسوب مي شود. "مسلمانان" با داشتن شرایطی، مکلّف مي شوند كه در "دهه اول ماه ذيحجه" -  آخرين ماه هجري قمري - به شهر  مقدّس "مكّه" در كشور "عربستان سعودی" رفته و مجموعه‌ای از اعمال نیایشی را به جاي  آورند.

تمام مناسک حج و عمره، احرام، لثم و لمس حجرالأسود، سعی بین صفا و مروه، وقفه در عرفات و رمی جمره، همگی در عصر جاهلیت متداول بود و تنها بعضی تعدیلات، در حج اسلامی نسبت به دوره جاهلیت روی داده است از جمله:

1. اعراب قبل از اسلام، هنگام طواف، "لبیک یا لات"، "لبیک یا عزی" و "لبیک یا منات" می‌گفتند و هر قومی بُتِ خود را – به اسم - می‌خواند؛  پس از آن عصر و در دوره اسلام، "اللهم" جای "نام" بُت ها را گرفت و آن عبارت بدین شکل تعدیل شد: "لبیک اللهم لبیک".

2. عربها، "صید" را در "ماه حج" حرام می‌دانستند؛ پيامبر اكرم صل الله علیه و آله و سلم حرمت صید را مخصوص ایام حج و هنگام احرام مقرّر فرمود.

3. اعراب گاهی "لُخت" – با لباسي نامناسب - به طواف کعبه می‌پرداختند؛ اسلام آن را منع کرد و همان پوشیدن لباس دوخته نشده را مقرّر نمود.

4. عربها از خوردن "گوشت قربانی" اکراه داشتند؛ پيامبر اكرم صل الله علیه و آله و سلم آن را مجاز ساخت.

5. مشهور است که مسلمانان پس از فتح مکّه و بر انداختن اصنام قریش، از سعی بین صفا و مروه اکراه داشتند؛ زیرا قبل از اسلام بر این دو کوه، دو بُت سنگی قرار داشت که حاجیان و زائران ِدوره جاهلیت، سعی بین صفا و مروه را برای نزدیک شدن به آنها و دست کشیدن و بوسیدن آنها انجام ميدادند؛ ولی پیامبر اكرم صل الله علیه و آله و سلم نه تنها سعي بین صفا و مروه را مجاز کرد، بلکه به سبب آیه ۱۵۸ سوره مباركه بقره، ‌آن را از "شعائر الله" قرار داد:

إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَآئِرِ اللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ

"صفا" و "مروه‏" از شعائر (و نشانه‏ هاى) خداست. بنابراين، كسانى كه حجّ خانه خدا و يا عمره انجام مى ‏دهند، مانعى نيست كه بر آن دو

 طواف كنند(و سعى صفا و مروه انجام دهند و هرگز اعمال بى ‏رويه مشركان، كه بُت هايى بر اين دو كوه نصب كرده بودند، از موقعيت اين دو

مكان مقدّس نمى ‏كاهد) و كسى كه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كند، خداوند(در برابر عمل او) شكرگزار،(و از افعال وى) آگاه است

منبع: دانشنامه آزاد ويكي پديا(با اندكي تغيير)

 نوشته شده در 25 آذر 1386