به نام خداوند بخشنده مهربان


در قرآن كريم نكات مهمي ديده مي‌شود كه حكايت از شرايط استجابت دعا می کند:

معرفت و باور به اين كه پروردگار، مالك علي الاطلاق است و همه چيز را در دست قدرت خويش دارد و اگر اراده كند پيچيده‌ترين گره‌ها را باز مي‌كند.

 

 

تَبارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

بزرگ است آن كه سلطنت به كف اوست و او به همه چيز تواناست

       سوره مباركه ملك؛ آيه 1

 

دل را مصفّا كردن

حساسيت و عظمتِ دل، نسبت به ساير اعضاء بر كسي پوشيده نيست و بي‌ترديد وقتي دل مصفّا شد دعا اثر مي‌بخشد.

 

أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ

اين مردم پايدارند كه خدا بر دلهايشان نور ايمان انگاشته و بروح قدس الهي آنها را مؤيد و منصور گردانيده است

                                                                                                                                             سوره مباركه مجادله؛ آيه 22

 

استفاده از لقمه حلال

شايد بعضي، توجه نداشته باشند كه خوردن مال حرام چه اثرات سوء بر وجودشان مي‌گذارد و چگونه راه استجاب دعا را مسدود مي‌نمايد .

 

وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ وَ تُدْلُوا بِها إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقاً مِنْ أَمْوالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ

مال يكديگر را بناحق نخوريد و كار را به محاكمه قاضيان نيفكنيد كه به وسيله ي رشوه و زور،

پاره‌اي اموال مردم را بخوريد با اينكه شما آگاهي داريد 

                                                                                            سوره مباركه بقره؛ آيه 188


تضرّع و انابه

ادعوا ربّكم تضرّعاً و خفيةً

پروردگار خويش را با تضرّع و زاري و در نهان بخوانيد

                                                                                               سوره مباركه ق؛ آيه 33

 

 

اُنس ِدائمي با دعا

اين نمك نشناسي است كه انسان در مواقع گرفتاري و هجوم مشكلات، به درگاه الهي التجاء و انابه كند و همين كه حاجتش برآورده شد و به مرادش رسيد، دست از دعا و نيايش بردارد و از آن بدتر، گاهي ناسپاسي و طغيان كند.

 

وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ

چون انسان را سختي رسيد، پروردگار خويش را بخواند و سوي او بازگردد و چون خدا نعمتي از جانب خويش بدو دهد،

 آن سخت را كه سابقاً خدا را به رفع آن مي‌خواند، فراموش كند

                                                                                                سوره مباركه زمر؛ آيه 8

 نوشته شده در 30 خرداد 1386

  « صفحه قبل                                                صفحه اصلی                                                  صفحه بعد »