 |
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
از مسائل مهمي كه جزء نيازهاي انسان محسوب مي‌شود دعا و نيايش است و درست مثل خداجويي، از فطرت و ضمير آدمي نشأت مي‌گيرد. وقتي سير و سياحتي به اين كره خاكي( یا به قول برخی: کره آبی) مي‌كنيم و با ملّت هاي مختلف و اديان گوناگون و سنن و رسوم متفاوت آنها روبرو مي‌شويم، مي‌بينيم كه هر كدام براي خود اوراد و اذكار و دعاهاي مخصوصي دارند و هيچ جاي دنيا را نمي‌يابيم كه مردمش از دعا جدا و بي‌نياز باشند. حتي آنها كه بت مي‌پرستند در معابدشان با تمام قد به خاك مي‌افتند و دعا مي‌خوانند. قرآن شريف كه چيزي را فرو گذار نكرده و جامعيت آن بر كسي پوشيده نيست، در تمامي مسائل مربوط به دعا، رهنمودهاي بسيار روشن و جالبي را فرموده و در اين جا كه محور سخن درباره لزوم و ضرورت دعاست به دو آيه اشاره مي‌شود تا فطرت هاي خفته و آشفته در خواب بيدار شوند و بيش از پيش به اين مهم بپردازند:
بگو اگر دعايتان نباشد پروردگار من اعتنايي به شما ندارد سوره مباركه فرقان ، آيه 77
يعني پروردگارتان گفته: مرا بخوانيد تا اجابت‌تان كنم كساني كه از پرستيدن من كبر مي‌ورزند به خواري به جهنّم وارد خواهند شد سوره مباركه مؤمن ، آيه 60
منظور از كلام خداوند كه مي‌فرمايد: اِنَّ الذَّيِنَ يَسْتَكْبِروُنَ... دعاست كه برترين عبادت دعا مي‌باشد". كتاب كافي ؛ جلد دوم
و از آن گرامي سؤال شد: آيا زياد قرآن خواندن بهتر است يا زياد دعا كردن؟
امام علیه السلام فرمودند: دعا خواندن. آيا نشنيده‌اي كه خداوند متعال مي‌فرمايد قُلْ مَا يَعْبوُابِكُمْ...یعنی:بگو اگر دعايتان نباشد پروردگار من به شما اعتنايي ندارد. نوشته شده در 1 بهمن 1385 |