روایت شده است که امام چهارم حضرت امام زین العابدین علیه السلام در حجر در غُرّه رجب دعای ذیل را می خواندند:

يا مَنْ يَمْلِكُ حَوآئِجَ السَّآئِلينَ ويَعْلَمُ ضَميرَ الصَّامِتينَ

اى كه مالك حاجات خواستارانى و اى كه نهاد خاموشان دانى

 لِكُلِّ مَسْئَلَةٍ مِنْكَ‏ سَمْعٌ حاضِرٌ وَجَوابٌ‏عَتيدٌ

براى هر خواسته ‏اى از جانب تو  گوشى شنوا و پاسخى آماده است‏

اَللّهُمَّ وَمَواعيدُكَ الصَّادِقَةُ، واَياديكَ الفاضِلَةُ وَ رَحْمَتُكَ‏الواسِعَةُ

خدايا به حق وعده ‏هاى راستت و نعمت هاى بسيار و رحمت وسيعت

فَاَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

از تو خواهم كه درود فرستى بر محمّد و آل محمّد

واَنْ تَقْضِىَ‏ حَوائِجى‏ لِلدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، اِنَّكَ عَلى‏ كُلِّشَىْ‏ءٍ قَديرٌ

و حوائج دنيا و آخرتم را برآورى كه به راستى تو بر هرچيز توانايى

خابَ الوافِدُونَ عَلى‏ غَيْرِكَ،

نوميد شدند آنان كه بر ديگرى‏ جز تو وارد شدند

وَ خَسِرَ الْمُُتَعَرِّضُونَ اِلاَّ لَكَ وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاَّ بِكَ

و زيانكار شدند كسانى كه به غير از تو رو كردند و تباه گشتند آنانكه جز به درگاه تو فرود آمدند

 وَاَجْدَبَ‏ الْمُنْتَجِعُونَ اِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ

و گرفتار قحطى شدند كسانى كه جز از فضل تو پوييدند

 بابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبينَ، وَخَيْرُكَ‏ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبينَ

در خانه ‏ات به ‏روى مشتاقان باز و خير و نيكي ات‏ به خواستاران عطا شده

 وَفَضْلُكَ مُباحٌ لِلسَّآئِلينَ

و فضل و بخششت براى خواهندگان مباح و آزاد است

 وَ نَيْلُكَ مُتاحٌ لِلأمِلينَ

و عطايت براى آرزومندان مهياست‏

 وَرِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصاكَ

و روزي ات حتى براى كسانى كه نافرمانيت كنند گسترده است

 وَحِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ ناواكَ

و بردباريت حتى در مورد آنكه به دشمني ات‏ برخاسته شامل است

 عادَتُكَ‏ الْإِحْسانُ اِلَى الْمُسيئينَ

شيوه ‏ات نيكى به بدكارانست

وَسَبيلُكَ الإِبْقآءُ عَلَى الْمُعْتَدينَ

و راه و رسمت زندگى دادن به سركشان است

اَللّهُمَ‏ فَاهْدِنى‏ هُدَى الْمُهْتَدينَ

خدایا پس مرا به راهِ راه ‏يافتگان رهبرى كن

 وَارْزُقْنىِ اجْتِهادَ الْمُجْتَهِدينَ

و كوشش كوشايان را روزي ام كن‏

 وَلاتَجْعَلْنى‏ مِنَ‏الْغافِلينَ الْمُبْعَدينَ

و قرارم مده از بى ‏خبرانِ دور شده از دربارت

اَللّهُمَّ اِنّى‏ اَسْئَلُكَ صَبْرَ الشَّاكِرينَ لَكَ وَعَمَلَ الْخائِفينَ مِنْكَ وَ يَقينَ‏ الْعابِدينَ لَكَ

خدايا از تو خواهم شكيبايى سپاسگزارانت را و كردار ترسانندگانت را و يقين‏ پرستندگانت را

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْعَلِىُّ الْعَظيمُ وَاَنَا عَبْدُكَ الْبآئِسُ الْفَقيرُ

خدايا تو والا و بزرگى و من بنده ی مستمند بى ‏نواى توام‏

اَنْتَ الْغَنِىُّ الْحَميدُ وَاَنَا الْعَبْدُ الذَّليلُ

تويى بى ‏نياز ستوده و منم بنده خوار درگاه

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ

خدايا درود فرست بر محمّد و آلش‏

وَاْمْنُنْ بِغِناكَ عَلى‏ فَقْرى‏ وَبِحِلْمِكَ عَلى‏ جَهْلى ‏

و منّت نِه به وسيله توانگري ات بر فقر و نداريم و به بردباري ات بر نادانيم

‏ وَبِقُوَّتِكَ عَلى‏ ضَعْفى يا قَوِىُّ يا عَزيزُ

و به نيرويت بر ناتوانيم اى نيرومند و اى با عزت

 اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْأَوصيآءِ الْمَرْضيِّينَ

خدايا درود فرست بر محمّد و آل او آن اوصياء پسنديده

وَاكْفِنى‏ ما اَهَمَّنى‏ مِنْ اَمْرِ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ ، يا اَرْحَمَ‏ الرَّاحِمينَ

و كفايت كن آنچه از كار دنيا و آخرتم كه مرا به اندوه انداخته، اى مهربانترين مهربانان‏