اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ‏

خدايا ببخش آن گناهانى را كه بر من كيفر عذاب نازل مى ‏كند

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ‏

خدايا ببخش آن گناهانى را كه در نعمتت را به روى من مى ‏بندد

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ

خدايا ببخش آن گناهانى را كه مانع قبولي دعاهايم مى ‏شود

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ الْبَلاَءَ

خدايا ببخش آن گناهانى را كه بر من بلا مى ‏فرستد

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ كُلَّ خَطِيئَةٍ أَخْطَأْتُهَا

خدايا هر گناهى كه مرتكب شده ‏ام و هر خطايى از من سر زده همه را ببخش

اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِي غَافِراً وَ لاَ لِقَبَائِحِي سَاتِراً وَ لاَ لِشَيْ‏ءٍ مِنْ عَمَلِيَ الْقَبِيحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَيْرَكَ‏

خدايا من كسى را كه گناهانم ببخشد و بر اعمال زشتم پرده پوشد و كارهاى بدم (از لطف و كرم) به كار نيك بدل كند

 جز تو كسى نمى ‏يابم (كه خدا اين تواند(

لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ وَ بِحَمْدِكَ ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِي‏

خدايى جز تو نيست اى ذات پاك و منزّه و به حمد تو مشغولم ستم نمودم به خودم و دليرى كردم به نادانى خود

اللَّهُمَّ مَوْلاَيَ كَمْ مِنْ قَبِيحٍ سَتَرْتَهُ‏

اى خدا اى مولاى من چه بسيار كارهاى زشتم مستور كردى

 وَ كَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ) وَ كَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَيْتَهُ‏

و چه بسيار بلاهاى سخت از من برگردانيدى و چه بسيار از لغزشها كه مرا نگاه داشتى

 وَ كَمْ مِنْ مَكْرُوهٍ دَفَعْتَهُ وَ كَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِيلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ‏

و چه بسيار ناپسندها كه از من دور كردى و چه بسيار ثناى نيكو كه من لايق آن نبودم و تو از من بر زبانها منتشر ساختى

 وَ لاَ تَفْضَحْنِي بِخَفِيِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنْ سِرِّي وَ لاَ تُعَاجِلْنِي بِالْعُقُوبَةِ عَلَى مَا عَمِلْتُهُ فِي خَلَوَاتِي‏

و به قبايح پنهانم كه تنها تو بر آن آگاهى مرا مفتضح و رسوا نگردانى و بر آنچه از اعمال بد و ناشايسته‏ در خلوت بجا آورد ه‏ام زودم به عقوبت مگير

إِلَهِي وَ رَبِّي مَنْ لِي غَيْرُكَ أَسْأَلُهُ كَشْفَ ضُرِّي وَ النَّظَرَ فِي أَمْرِي‏

اى خدا اى پروردگارا جز تو من كه را دارم تا از او درخواست كنم كه غم و رنجم را برطرف سازد و به مآلم از لطف توجه كند

إِلَهِي وَ مَوْلاَيَ أَجْرَيْتَ عَلَيَّ حُكْماً اتَّبَعْتُ فِيهِ هَوَى نَفْسِي

اى خدا اى مولاى من تو بر من حكم و دستورى مقرّر فرمودى و من در آن به نافرمانى پيرو هواى نفس گرديدم

وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِيهِ مِنْ تَزْيِينِ عَدُوِّي فَغَرَّنِي بِمَا أَهْوَى وَ أَسْعَدَهُ عَلَى ذَلِكَ الْقَضَاءُ

و خود را از وسوسه دشمن (نفس و شيطان) كه معصيتها را در نظرم جلوه ‏گر ساخته و

 فريبم داد خود را حفظ نكردم و قضاى آسمانى نيز مساعدت كرد

قَدْ أَتَيْتُكَ يَا إِلَهِي بَعْدَ تَقْصِيرِي وَ إِسْرَاافِي عَلَى نَفْسِي مُعْتَذِراً نَادِماً

با اين حال بار خدايا به درگاهت پس از تقصير و ستم بر نفس خود باز آمده‏ام با عذر خواهى و پشيمانى‏

مُنْكَسِراً مُسْتَقِيلاً مُسْتَغْفِراً مُنِيباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً لاَ أَجِدُ مَفَرّاً مِمَّا كَانَ مِنِّي وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَيْهِ فِي أَمْرِي‏

و شكسته دلى و تقاضاى عفو و آمرزش و توبه و زارى و تصديق و اعتراف بر گناه خود نه از آنچه كردم مفرّى دارم

 و نه جايى كه براى اصلاح كارم بدانجا روى كنم و پناه برم

اللَّهُمَّ (إِلَهِي) فَاقْبَلْ عُذْرِي وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّي وَ فُكَّنِي مِنْ شَدِّ وَثَاقِي‏

اى خدا عذرم بپذير و بر اين حال پريشانم ترحّم فرما و از بند سخت گناهانم رهايى بخش

يَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِي وَ رِقَّةَ جِلْدِي وَ دِقَّةَ عَظْمِي‏

اى پروردگار من بر تن ضعيف و پوست رقيق و استخوان بى ‏طاقتم ترحّم كن

يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ رَبِّي أَ تُرَاكَ مُعَذِّبِي بِنَارِكَ بَعْدَ تَوْحِيدِكَ‏

اى خداى من اى سيّد و مولاى من آيا باور كنم كه مرا در آتش مى ‏سوزانى با وجود آنكه به توحيد و يكتائيت گرويدم

هَيْهَاتَ أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيْتَهُ أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَيْتَهُ‏

بسيار دور است كه تو كريم ترى از اينكه از نظر بياندازى كسى را كه پرورش داده ‏اى آنرا يا آنكه دور كنى كسى را كه نزد خود كشيده اي

 أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَيْتَهُ أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ كَفَيْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ‏

يا برانى آنكه را كه به او جا داده اى يا بسپارى بسوى بلاء آنكه را كه به او كفايت كرده ‏اى و رحم نموده ‏اى

وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَيْكَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ‏

و بسى فرياد مى ‏زنم به سويت مانند شيون گريه كنندگان

وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بُكَاءَ الْفَاقِدِينَ وَ لَأُنَادِيَنَّكَ أَيْنَ كُنْتَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ‏

و بنالم به آستانت مانند عزيز گم كرده گان و به صداى بلند تو را مى ‏خوانم كه اى ياور اهل ايمان

أَ فَتُرَاكَ سُبْحَانَكَ يَا إِلَهِي وَ بِحَمْدِكَ تَسْمَعُ فِيهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (يُسْجَنُ) فِيهَا بِمُخَالَفَتِهِ

آيا درباره تو اى خداى پاك و منزّه و ستوده صفات گمان مى ‏توان كرد كه بشنوى در آتش

فرياد بنده مسلمى را كه به نافرمانى در دوزخ زندانى شده

 وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِيَتِهِ وَ حُبِسَ بَيْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِيرَتِهِ‏

و سختى عذابت را به كيفر گناه مى‏ چشد و ميان طبقات جهنم به جرم و عصيان محبوس گرديده

يَا مَوْلاَيَ فَكَيْفَ يَبْقَى فِي الْعَذَابِ وَ هُوَ يَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِكَ‏

باز چگونه در آتش عذاب خواهد ماند در صورتى كه به سابقه حِلم و كرم نامنتهايت اميدوار است

أَمْ كَيْفَ يُحْرِقُهُ لَهِيبُهَا وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرَى مَكَانَهُ‏

يا چگونه شراره ‏هاى آتش او را بسوزاند با آنكه تو خداى كريم ناله ‏اش را مى ‏شنوى و مى ‏بينى مكانش را

أَمْ كَيْفَ يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ زَفِيرُهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ‏

يا چگونه شعله ‏هاى دوزخ بر او احاطه كند با آنكه ضعف و بى ‏طاقتيش را مى ‏دانى

 أَمْ كَيْفَ يَتَقَلْقَلُ بَيْنَ أَطْبَاقِهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ‏

يا چگونه به خود بپيچد و مضطرب بماند در طبقات آتش با آنكه تو به صدق (دعاى) او آگاهى

 أَمْ كَيْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِيَتُهَا وَ هُوَ يُنَادِيكَ يَا رَبَّهْ‏

يا چگونه مأموران دوزخ او را زجر كنند با آنكه به صداى يا رب يا رب تو را مى ‏خواند

 أَمْ كَيْفَ يَرْجُو فَضْلَكَ فِي عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُكُهُ (فَتَتْرُكَهُ) فِيهَا

يا چگونه به فضل تو اميد آزادى از آتش دوزخ داشته باشد و تو او را به دوزخ واگذارى

يارب قَوِّ عَلَى خِدْمَتِكَ جَوَارِحِي وَ اشْدُدْ عَلَى الْعَزِيمَةِ جَوَانِحِي‏

خدايا (لطفى كن) و به اعضا و جوارحم در مقام بندگيت قوّت بخش و دلم را عزم ثابت ده

 وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَحْسَنِ عَبِيدِكَ نَصِيباً عِنْدَكَ وَ أَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْكَ‏

و مرا به لطف و رحمتت نصيب بهترين بندگانت عطا كن و مقام مقرّب ترين‌ بندگانت‌ را روزيم گردان